vallen samen. Dit levert, na mijn eerste werkdag, mijn eerste vrije dag op. Het kantoor van MOPAWI was gisteren al half verlaten; er is een bijeenkomst in Puerto Lempira, waarvan iedereen eind deze week terugkomt. Vandaag wordt herdacht dat Francisco Morazan op 3 oktober 1792 werd geboren. Francisco Morazan was een Hondurese vrijheidsstrijder, die Centraal-Amerika wilde verenigen, 'samen vrij van de Spanjaarden'. Helaas vond zijn idee weinig weerklank: verraden door een Guatemalteec, vermoord door een Costa Ricaan zijn de El Salvadorezen er met zijn lijk vandoor gegaan. Honduras eert hem op vele manieren: een standbeeld, een universiteit, een provincie, verschillende straten, sportteams en natuurlijk een vrije dag. Tijd voor een wat groter rondje centrum.
Tegucigalpa is een stad gebouwd op een heuvelachtig gebied. Soms krijg je het idee alsof huizen en straten er overuit gestrooid zijn, zo smal en hoekig, dan weer kronkelend is de structuur.
Wandelend door het centrum valt me op dat de Chinese overname ook hier voortschrijdt: er zijn niet alleen talrijke Chinese restaurants, ook internetcafes, winkels-waar-je-van-alles-kunt-kopen en apotheken zijn vaak in Chinese handen; ik zag zelfs een 'supermercado Canton'. Soms waan ik me in een metropool: koffie-drinkend bij CafeMania, zittend op een strak vormgegeven kuipstoeltje, dan weer dringt de andere, schrijnender werkelijkheid door: een oude man in haveloze kleding die zijn hand ophoudt, een vrouw zonder schoenen zeulend met een grote zak groenten en bananen op haar rug, een zwaar beladen auto, die er toch al niet uit ziet of 'ie de overkant van de straat haalt...
Kathedraal aan het Parque Central
Een hot item ook hier is veiligheid. De krant meldt dagelijks incidenten, protesten tegen het veiligheidsbeleid maar ook nieuwe maatregelen: de regering belooft meer 'blauw (en groen) op straat'. En dat lijkt zichtbaar. Ik zie veel politie, bewakingspersoneel, militairen en anderszins geuniformden en bewapenden. Een marinier die ik in het hotel tegenkwam, vertelde het afgelopen jaar veel meer te zijn uitgezonden op 'beveiligingsmissies'. Ik ben benieuwd hoe lang dit financieel haalbaar blijft; ik las ook dat president Zelaya, die nu ongeveer een jaar zitting heeft, al een paar keer de wereld is rond gevlogen 'op dienstreis', met zijn uitgebreide gevolg. Ben benieuwd hoe het verder gaat...
1 opmerking:
Gaat goed dus daar begrijp ik! Plus heel handig dat de apotheken door Chinezen worden gerund (was ook zo op Irian Jaya weet ik) dan heb je tenminste goed spul voor mocht je ziek worden of een ontsteking hebben! Moest heel hard lachen om je vliegverhaal! Conclusie: terroristen mogen niet fris ruiken, maar wel gewoon doorgaan met wat ze doen? ; ))
Een reactie posten