Krausirpi

Zoals te zien op de foto´s mocht ik er deze week eindelijk op uit, voor het eerst in mijn nieuwe functie. En een gelukje, want ik mocht gratis mee met een reisje van een aantal UNDP collega´s en de gouverneur van Gracias a Dios, al met al een redelijke delegatie. ´t Was een korte reis, maar meer reis dan ´werk´, we zijn in totaal bijna 3 dagen onderweg (water) geweest om in totaal zo´n 5 uur te kunnen vergaderen (op verschillende plekken) met lokale leiders.

Maandag vertrokken we naar Ahuas, via het meer van Karataska en Tangsin, om dinsdagochtend vroeg de rivier Patuca op te gaan, tot aan Krausirpi. Krausirpi is een tawahka dorp, voor mij nog onbekend terrein. We hebben er met een aantal lokale leiders gepraat over het departamentale ontwikkelingsplan, hun ideen daarover en uiteraard hun inbreng in culturele activiteiten, om ook hun etnische identiteit naar voren te laten komen in het departament gedomineerd door miskitos. Vervolgens daalden we weer stroomafwaarts, en overnachtten we in Wampusirpi.

Na een korte vergadering woensdagochtend keerden we terug naar Ahuas, en vandaar naar Puerto Lempira. Ik voelde me bijna onderdeel van een ´road(river)movie´, dagenlang in een bootje met dezelfde groep mensen… ´t heeft wel een band gecreëerd met een aantal mensen die ik nog niet zo goed kende, in typische Moskitia-omstandigheden: uren van felle zon, waarbij we allemaal verbrandden, maar ook tijden van flinke regen en uiteraard muggen, onder het genot van meegenomen chips, koekjes en water om de honger en dorst te stillen.

Het leek de afgelopen week wat rustiger te worden in Honduras, maar sinds gisteren is het weer onrustig. Er gaan geruchten over ´oproepen´ tot gewapend geweld, en Mel schijnt koste wat kost zaterdag het land in te willen, hetzij via een dialoog, hetzij via een ´andere weg´. Ik ben erg benieuwd hoe het nu gaat lopen; ik zou morgen naar Tegucigalpa vertrekken, maar heb al geen toestemming meer om te reizen…

Saai!

Het laatste nieuws is feitelijk dat er nog steeds geen echt nieuws is. Mel heeft gisteren geprobeerd Honduras in te komen, maar dat is niet gelukt. Hij blijft dat echter willen, en de ´nieuwe´ regering blijft dat niet willen, dus het probleem sleept zich voort. De verontrusting neemt toe, en ook hier in de Mosquitia gaan mensen zich steeds meer organiseren, de meeste groepen tegen, maar ook een aantal voor Micheletti.

Persoonlijk heb ik niet veel ´last´ van de situatie, maar mijn werk ligt vrijwel helemaal stil, omdat ik als VN-medewerker niet mag reizen vanwege mogelijke veiligheidsrisico´s. En mijn job houdt juist ontzettend veel reizen in, omdat ik naar alle zes gemeenten van Gracias a Dios zou moeten om de lokale organisaties te ondersteunen en activiteiten te coordineren. In deze tijd had ik vrijwel alleen maar reizen gepland, en dat gaat nu allemaal dus niet door. Officieel mag ik van mijn werkgever niet eens de straat op, niet naar kantoor, niets.

In Puerto Lempira is de sfeer echter niet agressief of gevaarlijk, met uitzondering van de avondklok heb ik hier nog niet zoveel van beperkingen gemerkt. Hoe dan ook, het is frustrerend als je in je werk van alles wilt doen en je ´mag´ niet.... Al zou ik wel mogen reizen, het is ook lastig om culturele evenementen te plannen als je niet zeker bent over de voortzetting van de fondsen.... hoe meer Honduras in een internationaal isolement raakt, hoe meer toegang tot (internationale) fondsen, waaronder uiteraard die van de VN in gevaar komen. En da´s niet zo´n leuk vooruitzicht. Al blijven we hier hoop houden dat het toch nog goed komt en er een vreedzame oplossing komt zonder al teveel schade voor de bevolking. Het blijft afwachten...

Woensdag

Tot nu toe weinig nieuws. Alle, maar dan ook alle nationale media, kranten, radio en TV zijn vol lof over de nieuwe regering, het leger wordt uitgebreid bedankt voor haar noodzakelijke ingrijpen en van een staatsgreep is geen sprake. Ik sprak gister een advocaat uit Tegucigalpa die de situatie als volgt omschreef: "We zijn in transitie naar een nieuwe regering, daarom is het nog wat rommelig hier..." Tja, het is maar hoe je het omschrijft.

Ook veel ´gewone´ mensen zijn mede door de eenzijdige mediaberichten, ´blij´ dat Mel eindelijk weg is, want nu wordt Honduras tenminste geen Cuba of Venezuela, zo is de redenering. Er worden jongeren gerecruteerd voor ´verplichte militaire dienst´ (die al jaren geleden afgeschaft was, maar goed, er worden wel meer wetten geschonden) en alles wordt omschreven als ´noodzakelijke maatregelen om de democratie veilig te stellen.´

De Organisatie van Amerikaanse Staten heeft de nieuwe regering nu een ultimatum van 72 uur gegeven om alles terug te draaien en Mel ´gewoon´ weer als president te erkennen. Zaterdag wordt hij hier verwacht, vergezeld door een aantal presidenten of vertegenwoordigers van de VN en/of de Organisatie van Amerikaanse Staten. Verder wordt er steeds harder gedreigd met een boycot en zijn al een aantal geld- en energiekranen dichtgedraaid, en ook de grenzen met El Salvador en Nicaragua zijn afgesloten. De nieuwe minister van Financiën zei zich echter geen zorgen te maken, want naar verwachting zal de internationale gemeenschap haar mening wel snel herzien...

Hier in Puerto Lempira zijn wat demonstraties geweest, maar met een relatief lage opkomst, zo´n 100 mensen denk ik, voornamelijk onderwijzend en medisch personeel die uitgesproken voor Mel en tegen Micheletti (de ´gorilla´) zijn. Interessant om te zien, zo´n mars vol typische populaire leuzen als ´het volk aan de macht´, ´soldaten naar de kazerne´, ´Volk Verenigt U´ en dergelijke en ook een vleugje humor: ´willen we Micheletti?´ ´Nee!!!´ ´Willen we Papaletti?´ ´Nee!!!´ ´Willen we spagetti?´ ´Nee!!!´

Het blijft dus afwachten, maar duidelijk is, dat hoe dan ook het land enorme verliezen gaat leiden. Het is moeilijk in te schatten welke ´kant´ de meeste aanhang heeft, maar ik acht het onwaarschijnlijk dat Mel ´gewoon´ weer de macht kan nemen. Het internationale isolement maakt de regering van Micheletti ook niet haalbaar op termijn... laten we hopen dat het met een sisser afloopt en de schade beperkt blijft...