ik ben er!

na de strenge controles waar je aan onderworpen bent, reizend via de VS, (vloeistoffen mogen niet in je handbagage, dus gooi maar weg je deoderant, shampoo, tandpasta... ze waren er zo op gefocust dat ze m'n zakmes, dat ook in m'n toilettas zat) hebben gemist) is het me gelukt Honduras binnen te komen.

Op vliegveld Toncontin werd ik uiterst hartelijk ontvangen door Don Osvaldo, de directeur van MOPAWI. Het hotel waar hij me naar toe bracht, (Granada II, voor de Honduras gangers) is simpel maar OK, temidden van een drukke winkelstraat.

Na de halve dag te hebben geslapen, heb ik zondag m'n eerste stadwandelingetje gemaakt, langs het onvermijdelijke Parque Central en over de altijd bedrijvige straten. Dat is mijn eerste indruk, veel bedrijvigheid en handel overal. Onveilig voelt het niet aan, 't is meer het 'als in elke grote stad uitkijken'. De mensen die ik heb gesproken (hotelmedewerkers, krantenverkopers, fruitstalletjeshouders etc.) komen aardig en behulpzaam over. Het alles lijkt bijna een verademing na alle waarschuwingen... al blijf ik natuurlijk voorzichtig; en mijn ritme moet ik nog vinden. Maar het voelt goed hier te zijn en te kunnen beginnen aan iets waar ik al zo lang mee bezig ben!