donderdag, oktober 06, 2011

Van Marco en de machines

Ik zou een lang verhaal kunnen beginnen over alle machines die alles voor je doen, over het altijd ´trekken van agenda´s´, de regen en de wind, alle regeltjes, telefoons die slimmer zijn dan jezelf, 24/7 online zijn, Marco Borsato, Nick & Simon en zovele anderen – maar ach, zó vreemd is het me nou ook weer niet, en hoe je ´t ook wendt of keert, ik ben en blijf een geboren Nederlander. En geniet ook gewoon lekker van stroopwafels, een zak drop of een jongbelegen Edammer...

Velen vragen of het een grote overgang is – van Honduras naar Nederland, nu niet met vakantie, maar om te wonen en werken (voor goed is een te groot woord - geen idee wanneer je dat zegt). En kennelijk had de lange ´aanloopperiode´ zin, want het valt, na twee weken Nederland, nog best mee. Van alle kanten was ik gewaarschuwd voor de grote verschillen, en ik was er ook bewust mee bezig.

De zon kwam mee, en bleef meer dan een week, dat maakte het zeker makkelijker. Hoe vaak kunnen we nog schaatsen in Nederland? Juist toen ik er was, in januari 2010. Hoe vaak kun je zwemmen in de Noordzee in oktober? Juist nu ik terug kom… En dan een warm welkom met familie, een verrassingsweekend met vrienden – en nu zomaar een (tijdelijke) baan in Amersfoort, op het snijvlak van mijn interesses: onderwijs en ontwikkeling. Ik voel me echt een geluksvogel.

woensdag, september 07, 2011

Transitie

Is het mogelijk binnen een week na vertrek al heimwee te voelen? Bij het bekijken van een fotoreportage van Bruno van de Moskitia http://brunoat.com/photoblog/index.php?x=reportaje_mosquitia_honduras (een aanrader, mooie Moskitia beelden, en een overzicht van onze bezigheden van de afgelopen maanden) kreeg ik zowaar waterige ogen. Een week weg uit Puerto Lempira ben ik toch een beetje ontheemd. ´Thuis´, bij vrienden in Tegucigalpa (van alles en nog wat), La Esperanza (vrienden en vrijwilligers) en dan Taulabé (bergbeklimmen!) en Nicaragua (Granada!) nog te gaan, merk ik zoveel verschil. De overstap van een altijd allesomringende warmte naar temperaturen waar je je meer op kleden moet, van meer naar minder rijst en meer tortillas, van vis naar meer vlees, van water naar weg, van strand naar stad, maar ook van een koude naar een warme douche, en van schaarse groenten naar een paradijs van vers fruit en zo goedkope groenten dat ik wel wil blijven kopen en koken. Het is anders nu ik weet dat ik voorlopig niet terug zal keren naar daar waar ik had geleerd te leven en thuis te zijn. I love La Moskitia… Maar zie ook uit naar Nederland. Ben blij dat ik de tijd heb genomen voor deze transitie.

maandag, augustus 29, 2011

Levenskunst

Bijna al mijn spullen zijn al verkocht of weggegeven, al staat er nog wel genoeg in mijn huis om nog even comfortabel te kunnen wonen tot mijn vertrek uit Puerto Lempira aanstaande woensdag. Mijn bezittingen probeer ik te reduceren tot twee tassen en een paar dozen. Valt niet altijd mee, maar het voelt goed. Het afscheid en het naderend nieuw begin maken me soms melancholisch maar doen me ook nadenken over de kunst van het leven, wat er van te maken, waar dan ook.

In verwondering genieten van een mooi uitzicht of de cadans van een reis, een vriendschap of zomaar een contact op straat, verse soep of gewoon een bord met rijst, en tegelijkertijd te weten dat je er zonder kunt, de balans van het geluk te vinden op eigen initiatief, zonder alleen maar af te hangen van de omstandigheden. Het loslaten van verwachtingen, maar dat zonder richting te verliezen. Thuiskomen is zijn daar waar je hart ligt, en dat kan op allerlei plaatsen zijn.

Voor mij nu afscheid van hier, en voorbereiding op daar. Dankbaar ben ik voor alles wat mijn tijd in Honduras me gebracht heeft, de mensen, de contacten, de omgeving, de ontwikkeling, mijn plaats hier, het thuiskomen. Niet makkelijk om dat alles los te laten, maar juist om datzelfde alles weet ik me een gezegend mens.

vrijdag, augustus 26, 2011

La Reina del Sur

Film en muziek spreken tot de verbeelding. Zo ook hier, en jong en oud, man en vrouw laat zich graag meeslepen in dramatische songteksten, spannende soapscenes en aanstekelijke beats. Ik kan me van één van mijn Engelse lessen herinneren, toen ik Bryan Adam`s `Everything I do, I do it for you` gebruikte tijdens een examen, dat één van mijn (mannelijke) leerlingen serieus een traantje wegpinkte, toen hij muziek hoorde èn inmiddels de tekst begreep. Veel songteksten zijn Spaans, maar verrassend populair zijn hier Engelstalige Country en jaren `80 romantische muziek.

Als het even kan is er in de open boot (jawel) of de auto een muziekinstallatie aanwezig, met een goede vertegenwoordiging van de populairste nummers van de locale radio en Karataska, de disco van Puerto Lempira. Geen salsa of merengue, maar swingende country, opzwepende reggaetón en suikerzoete romantische ballades of rancheras wisselen elkaar in rap tempo af en worden graag meegezongen. Zo kan het zijn dat je `s morgens rond zes uur in een auto zit, luisterend naar `Blind Love`, `Table for Two` (country), gevolgd door `Eclipso total de amor` (de Spaanse versie van `A total eclipse of the Heart`) `Someone loves you honey, more than anything in the world`, dramas als `Mi vida eres tu, y solamente tu` (mijn leven dat ben jij, en jij alleen), `Vuelve, mi amor eterno` (kom terug, mijn eeuwige liefde) en hete hits van Daddy Junkie.

Een andere populaire variant van drama meebeleven, zijn de telenovelas, de soapseries. Latijns-Amerikaanse series worden, ook in Puerto Lempira graag gekeken. Elke telenovela heeft zo zijn hoofdthema. Familievetes op groteske haciendas, romantische intriges, onmogelijke liefdes en verrassende ontknopingen, of ontvoeringsdrama`s, alles doorspekt met veel verraad, haat, nijd en liefde worden hier op de voet gevolgd. De nieuwste telenovela houdt ook mannelijke kijkers aan de buis gekluisterd: La Reina del Sur (Koningin van het Zuiden).

La Reina del Sur werd al jaren bezongen in een ranchera, en is gebaseerd op het echte verhaal van een beruchte Mexicaanse drugsbaronesse, Theresa Mendoza. Natuurlijk weet niemand hoe het allemaal precies zit, waar ze is, of ze nog leeft, of in de gevangenis zit of een paradijselijk leven leidt ergens op een verborgen locatie, maar feit is dat ze furore heeft gemaakt als heldin in de drugshandel. Een thema dat zich goed leent voor een dramatische presentatie in een telenovela, met elke dag een nieuw avontuur van de reina. Keiharde onderhandelingen, spannende smokkeltochten, dubbelzinnige contacten en een stoere vrouw als hoofdpersonage, bieden stof voor meer dan voldoende vecht- vlucht- vrij- en schietscènes. Succesvolle drugsbaronnen vormen een rolmodel voor veel jongeren in Puerto Lempira, waar velen direct of indirect financieel afhankelijk zijn van de drugshandel, dus spreekt deze serie extra tot de lokale verbeelding. In korte tijd veel geld verdienen, grote huizen bouwen, privévliegtuigen vliegen, doen wat je wilt en met wapens alles onder controle houden, daar draait het om. Was het allemaal maar slechts een telenovela…

maandag, augustus 22, 2011

Weekend Pranza

met Ada´s zus


de workshop, gehouden in de kerk, trok een publiek van alle leeftijden


workshopmateriaal



verplicht nummer: de gezamenlijke lunch


een betere manier van afscheidnemen kan ik me niet voorstellen: Ada, mijn kantoorcollega en goede vriendin, nodigde me dit weekend uit naar Pranza, het dorp waar zijn vandaan komt. De vrouwenorganisatie MIMAT organiseerde daar een workshop over moeder-kind gezondheidszorg. Heel leuk om bij te zijn, en om dit prachtige dorp (op de valreep) nog te leren kennen. Pranza ligt aan de rivier de Coco, de grens tussen Honduras en Nicaragua. Kwam terug met grapefruits uit Nicaragua en van alles van het land van Ada´s ouders.

weekend Pranza

water is geen probleem in Pranza, in tegenstelling tot vele andere dorpen hier


Donaldo aan de rivier de Coco


Ada´s oma


kinderen in Pranza


koeien in Nicaragua!

Weekend Pranza

oversteek van de Coco rivier, grens met Nicaragua


UNDP auto (die ons een lift gaf)


team



bus in the middle of nowhere (eerste deel van de reis)



Ada en Santo

maandag, augustus 15, 2011

Roatan!!!

De wereld is vol verrassingen. Ik heb zin in de uitdaging van het `weer naar Nederland gaan`. Voor nu geniet ik nog met volle teugen van wat Honduras me te bieden heeft. Het klikte zo goed met Aalia en Bruno dat we besloten een gezamenlijke vakantie naar Roatan in te lassen. Roatan, tropisch eiland in de Caribische (echt azuurblauwe) zee, snorkel en duikparadijs met ongelooflijk mooie stranden, lekker eten en spannende coctails. En dat in goed gezelschap van twee fantastische mensen. De moeite waard!