weer terug

Weer terug in Puerto Lempira heb ik in ieder geval één les geleerd: wil je weten hoeveel de mensen om je heen je waarderen, dan kan het goed zijn er een tijdje tussenuit te gaan….

Na een heerlijke tijd in Nederland wachtte me een (uiteraard in meerdere opzichten) een warm welkom. Een aantal collega’s riep enthousiast dat ik kilo’s was aangekomen, een ander aantal riep even enthousiast dat ik enorm was afgevallen, maar hoe dan ook, ze waren het erover eens dat ik (nog) mooier was geworden. Ook de stroopwafels en wat kleine kadootjes vielen erg in de smaak. Al met al een goed begin.

’t Voelt goed om zo weer te integreren en te wennen aan m’n nieuwe huis. De regentijd is nu echt doorgebroken; ook als het niet regent is de lucht vochtig en klam (wat je bijvoorbeeld merkt aan slecht drogend wasgoed). Het krioelt overal van de muggen en de mieren (hoe ze nou in mijn Brabantia (!) suikerpot komen snap ik echt niet) maar dat mag de pret niet drukken. ‘k Heb de eerste handgemaakte tortilla’s en gebakken vis al weer op en heb voor het eerst yoghurt gemaakt (is hier niet te krijgen, maar ik heb de bacterie geïmporteerd ;)). Kortom ik ben helemaal terug en probeer er weer wat leuks van te maken…

Wat werk betreft heb ik in Nederland nieuwe energie en ideeën opgedaan, al ben ik ook wel weer extra bepaald bij 3 feiten: 1. ik heb een cultureel ‘gevoelig’ mandaat (meer man-vrouw gelijkheidwaardigheid nastreven en de organisatie versterken) 2. ik werk in een best wel complexe (lees: traditionele) samenleving 3. mijn lokale werkgever heeft nogal wat interne problemen. Het blijft een interessante uitdaging en ik ben benieuwd wat ik de komende tijd kan betekenen.

Voorlopig heb ik redelijk veel kantoorwerk en zal naar verwachting veel in Puerto Lempira, mijn thuisbasis, zijn. Er rest me nogal wat onderzoeksgegevens uit te werken, een rapport te schrijven en dat vervolgens te vertalen naar praktische raadgevingen. De bedoeling is dan om een aantal workshops te geven aan het personeel om vervolgens samen naar het veld te gaan. In overleg met ICCO en MOPAWI heb ik besloten me echt te focussen op het batana-project. Hier weet ik intussen behoorlijk wat van, en dit is ook het grootste en belangrijkste project van MOPAWI.