Veel veldbezoek

Het veldwerk is nu echt begonnen, en daarmee kom ik tijd te kort! De afgelopen week ben ik veel weggeweest naar dorpen aan de overkant van het meer Caratasca, langs de rivier Kruta. Kleine rivierdorpen met een paar honderd inwoners, een 'straatbeeld' gedomineerd door paalwoningen, 'Mama Taras' (Big Mama's, schommelend over straat), loslopende varkens, kippen en spelende kinderen. Met mijn MOPAWI collega's zitten we al gauw +/- een uur in een 5 à 6 persoonsbootje met buitenboordmotor. Soms overnachten we ter plaatse.

Het doel van onze bezoeken is meer te weten komen over de achtergronden en praktijk van batanaproductie. Batana is een natuurlijk soort olie, gewonnen uit de Ojon (Amerikaanse) palm, die hier veel voorkomt. Het verwerken van de ojonvrucht tot olie is een bewerkelijk proces, maar het eindproduct heeft allerlei toepassingen: haarstylingsproduct, huidverzorging en (met een iets andere bewerking) olie om in te bakken. Via MOPAWI wordt de batana ook verkocht aan een Canadees bedrijf; mogelijk is er interesse voor (meer) afname in de toekomst.



Ojonpalm

Laura, een collega die biologe is, doet momenteel onderzoek naar de duurzaamheid van de productie en het ecologisch verantwoord omgaan met ojon en andere natuurlijke hulpbronnen. Parallel aan haar onderzoek richt ik mij op de 'menselijke' kant van het productieproces: hoe is de taakverdeling (wie (m/v) doet wat, wanneer?), welke problemen spelen er, wat zijn competenties, zwaktes, en zijn er (externe) mogelijkheden of bedreigingen zit nog in een erg 'explorerende' fase, leer nog veel bij en pas mijn onderzoeksmethoden bijna dagelijks bij.


Geanimeerd gesprek

Mijn huis in Puerto Lempira fungeert als 'uitvalsbasis', en het is heerlijk om me daar af en toe terug te trekken. Langzaam maar zeker wordt het meer ingericht: ik heb inmiddels een bed, wat stoelen en sinds zaterdag een fornuis. Er is nog e.e.a. in de maak; 't begint steeds meer 'mijn plek' te worden. Voor een paar dagen heb ik een huisgenoot: collega Maarten is nu ook in Puerto Lempira; min of meer op doorreis naar Wampusirpe, wat zijn uitvalsbasis gaat worden. Gezellig en nuttig om tips en ervaringen uit te wisselen. Ik vind het een voorrecht hier te zijn, en geniet enorm van mijn werk.

Puerto Lempira!

Eindelijk, na alle verhalen en geschriften over Puerto Lempira, ben ik er zelf. Veel medepassagiers hadden dozen met pizza’s meegenomen, want er is geen Pizzahut in Puerto Lempira. Verder is er best een heleboel, zoals ander vet en vullend voedsel ;) en internet. Veel Hondurezen buiten La Mosquitia hadden me gewaarschuwd: er is niks te beleven en het is lang niet zo mooi qua natuur als de rest van La Mosquitia.

Ach, ik zal het allemaal wel zien, en zal waarschijnlijk ook veel reizen, per boot hier. Maar mijn eerste indruk is: relaxte mensen, gemoedelijke sfeer en wat heeft MOPAWI een geweldig kantoor aan het water!!! Puerto Lempira ligt aan een vrij groot (zout) meer, met een opening naar de Atlantische oceaan.


wie wil hier nou niet werken???


een van de kantoorgebouwen (waar ik zelf ook zit)


collega Elisabeth

En ik heb een fantastisch huis. ’t Is alleen nog leeg. Er wordt momenteel e.e.a. in elkaar getimmerd om het wat bewoonbaarder te maken. Er is in elk geval genoeg te krijgen in het dorp, al is het wel iets duurder door de transportkosten. En er is stromend water (momenteel ook vanuit de lucht) en in principe van 9 uur ’s ochtends tot 3 uur ’s nachts elektriciteit. Momenteel logeer ik in het guesthouse van MOPAWI, met een zacht ruisend meer op de achtergrond…

Van Tegucigalpa naar Puerto Lempira

Uitzicht vanaf het kantoor van MOPAWI in Tegucigalpa
Lunchende collega´s

Al weer bijna een week in Honduras lijkt het of ik snel weer ´integreer´. De sfeer is goed hier op kantoor in Tegus, al zie ik er echt naar uit om naar Puerto Lempira te gaan. Ik moest wel weer even wennen aan de bureaucratische rompslomp, die deze week veel tijd heeft opgeslokt. Wel met succes overigens, want ik heb inmiddels een Hondurese bankrekening en wie weet krijg ik morgen ook nog m´n verblijfsvergunning.

Mijn werkplan is aangepast, en deze week begin ik er echt weer in te komen. Ik probeer nog wat informatie van een paar maanden geleden uit te werken, ben begonnen met een kleine ´gender-enquete´ onder het personeel en maak kennis met een aantal nieuwe collega´s. A.s. maandag vlieg ik naar La Ceiba, een Caribische kustplaats. Het plan is om vandaar dinsdag naar Puerto Lempira te vliegen.