´Profa´

Sinds afgelopen week ben ik ´profesora de inglés´. Op een lagere privéschool geef ik Engels, in de middaguren. In tegenstelling tot wat je misschien zou denken, is een privéschool hier niet een luxe bedoening, al kost betalen de ouders wel meer schoolgeld dan op een publieke school. Maar omdat alles door de ouders zelf gefinancierd moet worden, zijn er maar beperkte voorzieningen; het gebouw is bijvoorbeeld niet goed afsluitbaar, we hebben geen gordijnen (en af en toe wel felle zon), en er is ook geen electriciteit.... Daar sta je dan met je ghettoblaster en voorbereide lessen vol met educatieve liedjes...

´t Zijn korte lesuren, 2x35 minuten per klas, dus het is zo voorbij, ´k moet m´n best doen het niet te vol te willen maken. Behalve Engels is het natuurlijk ook een soort interculturele uitwisseling en algemene ontwikkeling: ´Ik kom uit Nederland. Weet iemand waar dat ligt?´ ´Ja, ik, ik ook.´´Oké, waar dan?´´Nou, dat ligt heel ver weg.´Juist ja, daar.

Het voordeel ten opzichte van een publieke school is wel dat de klassen wat kleiner zijn, zo´n 6-10 leerlingen per klas, met uitzondering van de kleuters en de eerste klas, dat zijn er zo´n 20. Het is een leuke uitdaging, net als een aantal privégroepjes die zich spontaan hebben gevormd. ´k Ben benieuwd hoe lang iedereen het volhoudt, we zullen zien. Ik ben in elk geval lekker bezig!

Valentijnsdag

Valentijnsdag is hier niet alleen een dag van verliefden, maar ook van vriendschap in het algemeen. Kaartjes, sms-jes, of zelfgebakken koekjes - het kan allemaal :)

Voelde het goed om weer in Tegucigalpa te zijn, het voelt nog beter weer in Puerto Lempira te zijn! Inmiddels ben ik al weer bijna een week op m´n ´stekkie´, en dat is heerlijk. Eindelijk alle koffers uitpakken, ´iedereen´ weer zien, kadootjes uitdelen en weer aan de slag...

Terug in Tegus

Sinds gisteren ben ik met bagage en al, gezond en wel, weer in Tegucigalpa beland. Een nachtje in Miami had de jetlag qua tijdsverschil al redelijk beperkt, en het ´koude´ front dat momenteel boven Honduras hangt, maakt de overgang qua temperatuursverschil ook niet zo groot: het is hier momenteel 18 (!) graden en het miezert een beetje; met uitzondering van mijn winterjas kan ik vrijwel dezelfde kleren aan als waarin ik vertrokken ben.

´t Voelt goed hier weer te zijn, en na een lekker lange vakantie ben ik vanmorgen meteen weer aan de slag gegaan: een vergadering bij GOAL over de verdere voortgang (en afsluiting) van het onderzoek. Goed nieuws: ze zijn erg tevreden over de eerste versie, en het wachten is nu nog op wat laatste (kleinere) commentaren en aanpassingen, het maken van een samenvatting etcetera. Daarnaast willen ze graag een presentatie (of mogelijk meerdere) voor andere nationale en internationale organisaties en autoriteiten, waaronder de VN. Leuk om te horen -interessante uitdaging-, en fijn om een bevestiging te krijgen van de toch wel omvangrijke klus, die nu grotendeels geklaard blijkt te zijn. Afhankelijk van de omvang van de commentaren en de te verwachten presentaties, hoop ik deze of volgende maand het geheel te kunnen afronden.

De komende dagen ben ik bezig met nog wat andere bezoekjes en contacten (wat vrienden en oud-collega´s bezoeken, het beginnen van de verlengingsprocedure van mijn verblijfsvergunning e.d.) die ik in Puerto Lempira niet kan doen. A.s. dinsdag hoop ik naar Puerto Lempira te reizen, waar ik erg naar uitzie. Daar hoop ik de eindversie van het rapport te kunnen maken, en me ook te oriënteren op andere werkmogelijkheden.