Het regent

op zondagmiddag in Tegucigalpa, dus tijd om weer eens een stukje te schrijven. Want verveeld heb ik me de afgelopen week niet, een ook de komende tijd belooft veel afwisseling!

MOPAWI blijkt een actieve organisatie, met enthousiast personeel. Zo enthousiast, dat er soms weinig tijd is om allerlei vragen van mij te beantwoorden, wat niet betekent dat er geen verwachtingen zijn van mijn inzet... Werkdagen beginnen om 8:30 en als ik tegen 6 uur wegga, zijn er altijd nog mensen op kantoor.

Vooralsnog ben ik de bibliotheek aan het doorspitten naar interessante informatie over La Mosquitia en gender. Naast veel lezen, ben ik ook druk doende met de eerste externe contacten: vrijdag ben ik bij het CDM geweest, een organisatie die zich bezig houdt met vrouwenrechten, morgen ga ik naar het Instituut voor Antropologie en Geschiedenis.

Mijn dagen in Tegucigalpa lijken inmiddels geteld; ik ga een aantal projectbezoeken doen in de provincies Copán en Olancho in de tweede helft van oktober, en mijn vertrek naar La Mosquitia is vastgesteld op 14 november. De advocaat die mijn verzoek tot verblijfsvergunning gaat indienen, schatte mijn kansen goed in, ook qua snelheid. Is alle moeite (en geld!) gestoken in voorbereidende papieren hopelijk toch niet voor niks...