Van Marco en de machines

Ik zou een lang verhaal kunnen beginnen over alle machines die alles voor je doen, over het altijd ´trekken van agenda´s´, de regen en de wind, alle regeltjes, telefoons die slimmer zijn dan jezelf, 24/7 online zijn, Marco Borsato, Nick & Simon en zovele anderen – maar ach, zó vreemd is het me nou ook weer niet, en hoe je ´t ook wendt of keert, ik ben en blijf een geboren Nederlander. En geniet ook gewoon lekker van stroopwafels, een zak drop of een jongbelegen Edammer...

Velen vragen of het een grote overgang is – van Honduras naar Nederland, nu niet met vakantie, maar om te wonen en werken (voor goed is een te groot woord - geen idee wanneer je dat zegt). En kennelijk had de lange ´aanloopperiode´ zin, want het valt, na twee weken Nederland, nog best mee. Van alle kanten was ik gewaarschuwd voor de grote verschillen, en ik was er ook bewust mee bezig.

De zon kwam mee, en bleef meer dan een week, dat maakte het zeker makkelijker. Hoe vaak kunnen we nog schaatsen in Nederland? Juist toen ik er was, in januari 2010. Hoe vaak kun je zwemmen in de Noordzee in oktober? Juist nu ik terug kom… En dan een warm welkom met familie, een verrassingsweekend met vrienden – en nu zomaar een (tijdelijke) baan in Amersfoort, op het snijvlak van mijn interesses: onderwijs en ontwikkeling. Ik voel me echt een geluksvogel.