Momenteel ben ik in de 'Zona Laka', een gebied dichter bij Puerto Lempira. Als je het landschap bekijkt, waan je je soms net in de Biesbosch of in Giethoorn: enorme vlaktes, veel water en modder. Totdat je met de mensen probeert te praten: dat valt nog niet mee, want hier spreekt bijna iedereen alleen maar Miskitu. Gelukkig spreekt mijn collega zowel Spaans als Miskitu, maar ´t blijft af en toe lastig. Weer een motivatie om de taal te leren. 't Weekend ben ik thuis; ik ben zondag voor een bruiloft uitgenodigd.
Binnenkort heb ik een weekje vakantie, want de week voor Pasen, Semana Santa, is hier (in heel Latijns-Amerika) een enorm groot gebeuren, vergelijkbaar met kerst. Ik ga naar León, Nicaragua, met een vriendin uit Costa Rica.
Garifuna collega Derien in Belén
Miskitu-meisje in Belén
Dorpje Dakratara in Zona Laka
collega Yuma in de Hondurese polder
4 opmerkingen:
Hé Anja,
Mooi om te zien en te lezen hoe je leven er zo´n beetje uitziet. Als ik dat zo zie lijkt het me wel wat. Hier in Bolivia gaat alles zijn gangetje. Ik heb het erg naar mijn zin, maar de tijd gaat enorm snel en ik wil nog zoveel doen voor mijn projecten...
Ik houd je weblog in de gaten!
Un beso,
Anne
Hoi Anja,
Je zus vertelde me dat er weer nieuwe foto's op je site staan. Erg leuk. Wat een lief meisje.
En wat een duidelijke foto's. Fijn dat we je zo kunnen volgen.
De hartelijke groeten vanuit Nieuwendijk,
Helen
hoi Anja, leuk je weblog, ik volg het heel trouw en leef met je mee. Veel plezier in nicaragua; ben benieuwd hoe je verhaal verder gaat! Dorine.
Hi Anja ... het is inderdaad net een Nederlandse polder zoals ik het van Maasland gewend ben. Nu nog de koeien en schapen erbij ...
groetjes,
Ellen
Een reactie posten