Tja, alles went, ook als je regering niet wordt erkend… De ´rust´ is min of meer weer gekeerd in Honduras, al blijven er geluiden over een mogelijke terugkeer van Mel, de stakingen met name in het onderwijs (maar die waren toch al ´normaal´) hebben een min of meer vaste vorm aangenomen (het is nu 3 dagen werken, en 2 dagen staken). Het verzet blijft actief, maar het gewone leven gaat weer door.
Zo kon ik eindelijk begin Augustus naar Tegucigalpa voor mijn inwerkperiode en eerste trainingen, een intensieve 1,5 week vol informatie… Inmiddels heb ik iets meer duidelijk wat de bedoeling is, en ben dus ook actief aan de slag. De bedoeling van het programma is, naast het versterken en ontwikkelen van cultureel beleid (momenteel erg lastig omdat de VN de huidige regering niet erkent), het bevorderen en versterken van lokale artistieke en culturele talenten en activiteiten. Dus doe ik allemaal bezoekjes aan kunstenaars, zangers, houtsnijders en andere creatievelingen. Erg interessant, ik kom steeds weer tot verrassende ontdekkingen (hoedjes van dennenaalden, creatieve gevangenen, gehandicapte duikers die van gerecycled papier sierraden maken etcetera) en ontmoet interessante mensen.
Daarnaast proberen we de lokale jaarmarkt te helpen met creatieve ideeën om het niet alleen een drankfestijn te laten zijn, wat nu meestal het geval is. En aan mij de taak een lokaal netwerk van culturele vrijwilligers te vormen, met passie voor creativiteit en cultuur. Kortom, genoeg te doen dus, vervelen doe ik me al lang niet meer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten