Het laatste nieuws is feitelijk dat er nog steeds geen echt nieuws is. Mel heeft gisteren geprobeerd Honduras in te komen, maar dat is niet gelukt. Hij blijft dat echter willen, en de ´nieuwe´ regering blijft dat niet willen, dus het probleem sleept zich voort. De verontrusting neemt toe, en ook hier in de Mosquitia gaan mensen zich steeds meer organiseren, de meeste groepen tegen, maar ook een aantal voor Micheletti.
Persoonlijk heb ik niet veel ´last´ van de situatie, maar mijn werk ligt vrijwel helemaal stil, omdat ik als VN-medewerker niet mag reizen vanwege mogelijke veiligheidsrisico´s. En mijn job houdt juist ontzettend veel reizen in, omdat ik naar alle zes gemeenten van Gracias a Dios zou moeten om de lokale organisaties te ondersteunen en activiteiten te coordineren. In deze tijd had ik vrijwel alleen maar reizen gepland, en dat gaat nu allemaal dus niet door. Officieel mag ik van mijn werkgever niet eens de straat op, niet naar kantoor, niets.
In Puerto Lempira is de sfeer echter niet agressief of gevaarlijk, met uitzondering van de avondklok heb ik hier nog niet zoveel van beperkingen gemerkt. Hoe dan ook, het is frustrerend als je in je werk van alles wilt doen en je ´mag´ niet.... Al zou ik wel mogen reizen, het is ook lastig om culturele evenementen te plannen als je niet zeker bent over de voortzetting van de fondsen.... hoe meer Honduras in een internationaal isolement raakt, hoe meer toegang tot (internationale) fondsen, waaronder uiteraard die van de VN in gevaar komen. En da´s niet zo´n leuk vooruitzicht. Al blijven we hier hoop houden dat het toch nog goed komt en er een vreedzame oplossing komt zonder al teveel schade voor de bevolking. Het blijft afwachten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten