Susanne, die mijn wekelijkse wasjes draait, verbaasde me vanmiddag met de volgende mededeling: ¨Je hebt 3 kinderen gekregen. Er liggen 3 jonge katjes te huilen in de tuin.¨De moeder is ver te zoeken.
En hóe jong! Nog dichte oogjes, en dat zwarte... dat moet de navelstreng zijn! Help! Ze kunnen nog niet lopen, niet drinken, eigenlijk alleen maar een beetje rollen en janken... Ik ben niet bepaald een katten-ervaringsdeskundige; als iemand tips heeft, graag... We hebben van alles geprobeerd: melk op een schoteltje, in een doek, in een spons, maar er gaat niks naar binnen.
Uiteindelijk heeft Susanne ze meegenomen, op een handdoek, in een doos. Haar man en kinderen weten er wel raad mee. Dat hoop ik dan maar, want het zag er wel heel zielig uit
Geen opmerkingen:
Een reactie posten