Puzzelen en tuinieren

Weer even een berichtje uit Puerto Lempira. Langzaam maar zeker vallen een aantal ‘puzzelstukjes’ op hun plek. Nu ik redelijk ben ‘ingeleefd’ in de praktijk hier, en daarnaast me (weer) behoorlijk inlees in de genderliteratuur, zie ik toch hier en daar wat mogelijkheden. En institutioneel beleid, tja goeie vraag, wat is dat eigenlijk?

Veel problemen die in het veld spelen (vrouwen die al het uitvoerende werk doen, maar steevast vertegenwoordigd worden door mannen), spelen ook op organisatie (ofwel: institutioneel) niveau. En dus wil ik ook het institutionele beleid ter discussie stellen. Want ja, als we een meer evenwichtige vertegenwoordiging van mannen en vrouwen in het veld willen, moeten we ook binnen de organisatie het goede voorbeeld geven.

Soms bekruipt me (weer) het gevoel van wanhoop, dat ik als enige binnen de organisatie met gender bezig ben, voel me een roepende in de woestijn, maar je moet ergens beginnen. In september hoop ik de beleidstekst te presenteren en een workshop te geven aan het management en de coördinatoren van MOPAWI. Spannend, maar ook wel een uitdaging waar ik naar uit zie.

Gelukkig ben ik ook met wat meer ‘praktische’ zaken bezig. Het hele productieproces van de batana-olie is en blijft bewerkelijk. Samen met o.a. de TU Delft help ik zoeken naar technische mogelijkheden om dit te verbeteren. We krijgen zelfs een Industrieel Product Ontwerper uitgezonden naar Puerto Lempira. Linda, we zien uit naar je komst!

Volgende week gaat de scouting haar eerste activiteiten hier beginnen. Erg leuk, en ook een beetje spannend, aangezien ik verantwoordelijk ben voor de veldcoördinatie. Maar iedereen is enorm enthousiast, dus ik zie ook hier naar uit.

Om het zittende kantoorwerk een beetje te compenseren, stort ik me in de weekenden op mijn enorme achtertuin. Van de huisbaas heb ik toestemming gekregen een deel van het grasveld om te spitten en daar paprika, pompoenen en bloemen te zaaien. Kan ik lekker m’n overtollige energie in kwijt. En het was een leuke aanleiding voor contact met de buurkinderen, die nog enthousiaster zijn dan ik en vrijwel dagelijks als ik thuis kom vragen of ze weer mogen komen helpen. Goed we spitten niet alleen, maar badmintonnen ook en ik heb een frisbee aangeschaft en krantenmeppertje geïntroduceerd. Een fles cola erbij en het feest is compleet. Wanneer ik weer eens in Tegucigalpa ben (volgende maand), zal ik wat foto’s uploaden.